118. lavash*

składniki:
1 łyżeczka suszonych drożdży
1 łyżeczka miodu
1 łyżeczka cukru
125 ml ciepłej wody
185 g mąki (dałam orkiszową)
2 łyżeczki soli
1/4 łyżeczki mielonej ostrej papryki
1/4 łyżeczki pieprzu kajeńskiego
1 białko jajka lekko ubite
sezam, mak, kminek do posypania

połącz drożdże z miodem i cukrem, wlej wodę, wymieszaj, przykryj, odstaw na kwadrans w ciepłe miejsce. przesiej suche składniki do miski. dodaj zaczyn i zagnieć ciasto, wyrabiaj około 2 minuty. włóż do natłuszczonej miski, przykryj i wstaw do lodówki na 45 minut. ponownie wyrabiaj ciasto, aż będzie całkowicie gładkie. podziel na dwie części i rozwałkuj tak, by powstały prostokąty o wymiarach 13x60 cm. nakłuj ciasto widelcem, posmaruj lekko białkiem, okrój każdy prostokąt na 16 trójkątów, posyp ziarnami. piecz 10 minut w średnio nagrzanym piekarniku.

oryginalny przepis pochodzi z książki podróże kulinarne, kuchnia arabska.
_____________________________
* po wpisaniu w google lavash wyskakuje inny rodzaj pieczywa :)
nie trzymałam się zaleceń centymetrowych podanych w przepisie.

117. masło ghee

4 kostki masła 82% tłuszczu

kostki kroimy, wkładamy do garnka i podgrzewamy do całkowitego rozpuszczenia. gdy zacznie kipieć, a na powierzchni utworzy się biała piana, ogień zmniejszamy do minimum. gdy piana nieco opadnie,zbieramy to, co zostanie na powierzchni. są to różnego rodzaju białka i zanieczyszczenia, stanowiące naturalne składniki każdego masła. podgrzewamy masło ok. 30 minut, cały czas zbierając to, co wypływa. uważaj, aby nie przypalić masła (dlatego ogień cały czas musi być jak najmniejszy), bo ghee zrobi się ciemnobrązowe i będzie gorzkie.

Ghi, ghee lub masło klarowane – tłuszcz zwierzęcy wytwarzany przez długotrwałe gotowanie na małym ogniu i usuwanie szumowin oraz osadów (klarowanie) masła. Ma bardzo długi okres przydatności do spożycia i cechuje się dobrą palnością. W Indiach uważany jest za szlachetny i poza kulinariami używany jest też do celów sakralnych (pudźa, homa).

W przeciwieństwie do masła, ghi może być przechowywane przez długi czas bez użycia lodówki. Dobrze jest zamknąć je w szczelnym pojemniku, aby uniknąć procesu utleniania. Możliwość długiego przechowywania ghi jest związana ze zniszczeniem mikrobów i enzymów podczas ogrzewania na wolnym ogniu. Podczas klarowania usuwa się z masła elementy białka i innych substancji, pozostawiając sam tłuszcz. Dzięki temu, w przeciwieństwie do masła, ghi może być podgrzewane do momentu dymienia i nie przypali się, ani nie zacznie smakować jak przypalone. Właśnie ta cecha czyni je idealnym do głębokiego smażenia. W Indiach bardzo często używa się ghi do smażenia.

Jak każde oczyszczone masło, ghi jest złożone wyłącznie z tłuszczów nasyconych i konsumpcja ghi działa dobrze na nasze zdrowie i organizm jak mówi o tym indyjska starodawna księga zdrowotna Ayurveda. Ghi ma leczyć na przykład choroby serca.

Według współczesnej wiedzy medycznej, spożywanie nasyconych tłuszczów zwierzęcych jest jednak przyczyną chorób serca i miażdżycy. Współczesna medycyna zaleca raczej spożywanie nienasyconych tłuszczów roślinnych. Współczesna nauka i medycyna nie uznają Ayurvedy za naukowe źródło wiedzy medycznej. Bez wątpienia pozytywną cechą ghi jest na pewno to, że podczas podgrzewania do wysokich temperatur nie powstają w nim szkodliwe produkty spalania.

Teksty Ayurvedy, opisują wiele różnych umysłowo/cielesnych korzyści – u jedzących ghi. Na przykład:

• Absorpcja międzykomórkowa: ghi jest integralną częścią wielu indyjskich recept ziołoleczniczych. Najpierw smaży się dane zioło w ghi, następnie dzięki swojej lipidowej strukturze ghi ułatwia rozprowadzenie tego zioła i wszystkich jego właściwości leczniczych w organizmie. Ułatwia lipidowy transport międzykomórkowy.
• Trawienie: Teksty Ayurvedy mówią, że ghi pomaga zrównoważyć nadmiar kwasów żołądkowych i pomaga przez to odbudować śluz na ścianach żołądka.
• Lekkie oparzenia: Podobnie jak aloes, ghi pomaga w gojeniu się blizn po oparzeniach i innych, jeśli zostanie nałożone szybko na uszkodzony obszar skóry.
• Umysł: Mówi się, że ghi poprawia wszystkie trzy aspekty mentalnego funkcjonowania -- uczenie się, zapamiętywanie i przypominanie.
• Równowaga w Medycynie Indyjskiej: ghi przywraca równowagę elementów Vata i Pitta. (kontroluje ruch w ciele i umyśle, a także kontroluje procesy ogrzewania ciała i metabolizm).
• Wierzy się, że jedzenie ghi przywraca potencję i aktywność seksualną.

/wikipedia/

116. czerwona kapusta słodko - kwaśna

składniki:
średniej wielkości kapusta czerwona
2 łyżki oleju
1 cebula
2 jabłka
4 łyżki czerwonego wina lub octu owocowego (dałam jabłkowy)
2 łyżki cukru
garść rodzynek
woda

rozgrzać olej. wrzucić drobno pokrojoną cebulę i podsmażyć do lekkiego zarumienienia. obrane jabłka pokroić na cienkie plasterki, dodać do cebuli, smażyć 2-3 minuty. kapustę poszatkować, wrzucić do rondla. dodać pozostałe składniki, wlać szklankę wody. dusić co jakiś czas mieszając. po około 30 minutach, gdy woda odparuje kapusta jest gotowa. niesamowity smak!

moja propozycja:

115. krem czekoladowy z 3 łyżkami.

składniki:
tabliczka gorzkiej czekolady
jedna łyżka cynamonu (raczej płaska)
druga łyżka syropu klonowego
trzecia łyżka płatków migdałów (raczej czubata)

czekoladę połamać na drobne kawałki, dodać wszystkie składniki. podgrzewać na małym ogniu ciągle mieszając. gdy się rozpuści i chwilę przestygnie zjeść nie martwiąc się o kalorie. rozpuszczona tabliczka czekolady jest naprawdę niewielka.

114. krem brokułowy

składniki:
2 litry wywaru z warzyw wraz z warzywami (marchew, pietruszka, seler, por, czosnek, ziele angielskie)
2 duże brokuły
6 kromek razowego chleba
oliwa z oliwek
płatki migdałów

brokuły ugotować w wywarze. wszystkie warzywa zmiksować, włożyć do wywaru , wlać 4 łyżki oliwy. chleb pokroić w kostkę 1,5 cm na 1,5 cm (albo inaczej), zarumienić na oliwie. wkładać grzanki do misek, zalewać kremem, dekorować migdałem.

113. dip z bakłażana

składniki:
1 kg bakłażanów
1 mała cebula
2 łyżeczki natki pietruszki
2 gałązki mięty
3 ząbki czosnku
1/2 filiżanki oliwy
sok z cytryny
pieprz

bakłażan trzeba nakłuć widelcem, włożyć do piekarnika na 200 stopni i piec aż skórka się zmarszczy a środek zmięknie. następnie odciąć ogonki, zdjęć skórę. pokroić na grube kawałki. wszystko zmiksować, doprawić cytryną i pieprzem. ja używam jako smarowidła

112. surówka z kapusty białej i ogórka kiszonego.

składniki:
pół średniej główki białej kapusty
4-5 ogórków kwaszonych
sól, pieprz
pól łyżeczki spiruliny
cebula

kapustę poszatkować,posolić, odstawić na kwadrans. ogórki pokroić w kostkę, cebulę też. dodać spirulinę, świeżo mielony pieprz, skropić oliwą, wymieszać.
oliwa

111. śliwki marynowane

składniki:
2 kg śliwek węgierek
100 ml octu spirytusowego
500 ml wody
cytryna
kora cynamonu
ziele angielskie
goździki
gorczyca
100 g cukru

śliwki umyć, nakłuć, włożyć do słoików. do każdego wsypać odrobinę przypraw. do dużych słoików włożyć plaster cytryny, do małych wystarczy połówka. cukier rozpuścić w wodzie, dodać ocet. zalać śliwki, pasteryzować.

110. cymes*

składniki:
60 dag marchwi
6 suszonych śliwek pokrojonych w kostkę.
10 dag cukru brązowego

4 łyżki miodu
1/2 łyżeczki cynamonu

marchew obrać, umyć, pokroić w plasterki i gotować w wodzie z cukrem. kiedy będzie miękka włożyć do niej śliwki i miód, często mieszać, by się nie przypaliło. trzymać na ogniu do czasu aż masa będzie gęsta i jednolita. podawać na ciepło
__________________________________
*Cymes - wspólna nazwa kilku potraw żydowskich, które najczęściej podaje się jako rodzaj deseru. Cymesem w środkowej i wschodniej Polsce najczęściej nazywano potrawę, która jest rodzajem słodkiego gulaszu, najczęściej zawierającego w swoim składzie podsmażaną marchewkę. Cymes ma zazwyczaj barwę pomarańczową lub czerwoną i jest zawsze słodki. Istnieją rodzaje cymesu, które są daniem głównym i zawierają mięso oraz rodzaje które zawierają tylko warzywa i owoce i są podawane jako deser. Cymes, oprócz podsmażanej marchewki może zawierać ziemniaki, pomidory, bakalie, wołowinę, kurczaka, ananasa, jabłka, suszone śliwki i ogólnie wszystko co jest koszerne, jest akurat pod ręką i dobrze komponuje się ze smażoną marchewką na słodko. W dawnej Galicji cymesem nazywano też czasem jabłko pieczone w cieście z sosem waniliowym, rodzynkami i cynamonem. W Galicji istniały też rodzaje cymesu, które przypominały pudding lub babkę wielkanocną. Cymes jedzony był jako deser lub danie główne w czasie większości świąt żydowskich, ale tylko tych o charakterze radosnym (Pascha, Rosz ha-Szana). Danie to było szczególnie charakterystyczne dla Rosz ha-Szana, gdyż wierzono, że czym słodszy cymes zostanie wtedy podany tym "słodszy" będzie kolejny rok. Słowo to jako jidyszyzm przeszło do języka polskiego jako określenie na coś bardzo smacznego. W ramach języka jidysz słowo cymes mogło też oznaczać, coś przyjemnego, co wymaga dużego zamieszania lub nakładu pracy./wikipedia/